درمان عفونت مفصل یکی از اورژانس های ارتوپدی است. اساس درمان این بیماری استفاده از آنتی بیوتیک است. بیمار یه محض تشخیص در بیمارستان بستری شده و تحت درمان با آنتی بیوتیک تزریقی قرار میگیرد.

در ابتدا پزشک ممکن است از نوع میکروبی که علت عفونت مفصل است اطلاعی نداشته باشد و یا اگر هم نوع آنرا میداند به قطع نمیداند که آن میکروب به چه آنتی بیوتیکی حساسیت دارد. بنابراین پزشک در ابتدا از یک یا دو آنتی بیوتیک که فکر میکند بیشترین تاثیر را بر باکتری مولد عفونت دارند استفاده میکند. این تصمیم گیری بر اساس سن بیمار است چون در هر سنی میکروب های خاصی شیوع بیشتری در ایجاد عفونت مفصل دارند. مطالعات قبلی پزشکان نشان داده است که در هر سنی چه میکروبی شایعتر است و آن میکروب ها به چه آنتی بیوتیک هایی حساس ترند.

پس از چند روز که نتیجه کشت میکروبی مایع مفصلی مشخص شد پزشک با اطمینان خواهد دانست که عامل مولد عفونت چه میکروبی است. همچنین آزمایشگاه بر روی کشت میکروبی آزمایش هایی به عمل میاورد که به آن آنتی بیوگرام میگویند. در این آزمایشات میکروب های کشت داده شده را در مجاورت آنتی بیوتیک های متفاوتی قرار میدهند تا ببینند میکروب مورد نظر به چه آنتی بیوتیک هایی حساس و به کدامیک مقاوم است.

پزشک معالج از این اطلاعات استفاده میکند تا بهترین و موثرترین آنتی بیوتیک را برای ادامه درمان بیمار مبتلا به عفونت مفصل انتخاب کند. آنتی بیوتیک حتما باید بصورت تزریقی داده شود ولی پس از چند هفته میتوان از آنتی بیوتیک های خوراکی برای ادامه درمان استفاده کرد.

مدت درمان عفونت مفصل باید طولانی و در حد چند هفته باشد تا عفونت ریشه کن شود. پزشک معالج با درنظر گرفتن پاسخ درمانی بیمار و تغییراتی که در شدت علائم بالینی بیمار و آزمایشات خونی ایجاد میشود طول مدت درمان با آنتی بیوتیک را مشخص میکند.

پایه دوم درمان عفونت مفصل عمل جراحی است. چرک جمع شده در مفصل باید بصورت اورژانس از آن خارج شود. این کار در غالب اوقات بوسیله عمل جراحی انجام میشود. پوست و عضلات و کپسول مفصلی شکاف داده شده و مفصل باز میشود. تمام چرک از درون مفصل خارج شده و داخل مفصل با مقادیر زیادی سرم شسته میشود. در پایان عمل لوله ای در درون مفصل گذاشته میشود که از آن خارج شده و در بیرون بدن به محفظه های پلاستیکی متصل میشود. این لوله تا چند روز در مفصل باقی مانده تا باقیمانده ترشحات عفونی از مفصل خارج شوند.

گاهی اوقات این عمل جراحی را میتوان در مفاصل سطحی مانند زانو با کمک آرتروسکوپ انجام داد ولی در مفاصل عمقی مانند شانه یا مفصل ران باید حتما از عمل جراحی استفاده کرد.

پایه سوم درمان عفونت مفصل بیحرکت کردن مفصل است. این بیحرکتی با استفاده ازآتل یا کشش پوستی انجام میشود.

پس از فروکش کردن نسبی علائم بیمار حرکات مفصل شروع میشود تا دچار خشکی و محدودیت حرکت نشود.

عوارض آرتریت سپتیک یا عفونت مفصل چیست

مهمترین عوارض عفونت مفصل عبارتند از

  • تشکیل بافت فیبرو در کپسول مفصلی و بدنبال آن محدودیت حرکتی مفصل
  • تخریب غضروف  مفصل و بدنبال آن ایجادآرتروز و ساییدگی 
  • استئومیلیت و عفونت استخوان های مجاور
  • آسیب صفحه رشد زدیک مفصل و بدنبال آن اختلال در رشد استخوان
  • انتشار عفونت به دیگر نقاط بدن و فوت بیمار

 


منبع:ایران ارتوپد