كلیه ها چگونه كار می كنند؟

 سنگ کليه

  

كلیه ها چگونه كار می كنند؟

هر فرد در بدن خود دو كلیه به اندازه مشت فرد بزرگسال دارد كه در دو طرف ستون مهره ها و در قسمت زیرین قفسه سینه در پشت قرار دارند، اگر چه كلیه ها كوچكند ولی وظایفی پیچیده و حیاتی را انجام می دهند كه كل بدن را متعادل نگه می دارند. برای مثال كلیه ها:

- در دفع مواد زاید و مایعات اضافی كمك می كنند.

- خون را تصفیه، برخی از مواد را حفظ و برخی را دفع می كنند.

- تولید گلبولهای قرمز را تحت نظارت قرار می دهند.

- ویتامین های موثر در رشد را می سازند.

- هورمون های موثر در تنظیم فشار خون را تولید می كنند.

- در تنظیم میزان مواد مغذی ویژه در بدن مانند كلسیم و پتاسیم كمك می كنند.

چگونگی انجام كار كلیه ها

-1 خون از طریق یك سرخرگ از قلب به كلیه وارد می شود.

-2  خون با گذشتن از میلیون ها صافی كوچك، تمیز می شود.

-3  مواد دفعی از طریق میزنای ( حالب) عبور كرده و به عنوان ادرار در مثانه جمع می گردد.

-4  خون تصفیه شده از طریق سیاهرگ ها به جریان خون بر می گردد.

-5  هنگامی كه مثانه پر از ادرار می شود از طریق پیشابراه ادرار از بدن خارج می شود.

كلیه ها هر 24 ساعت جمعاً حدود 200 لیتر از مایعات بدن را تصفیه و به جریان خون بازمی گردانند حدود 2 لیتر مایع به صورت ادرار از بدن دفع می شود در حالی كه باقیمانده یعنی حدود 98 لیتر به بدن باز می گردد. ادراری كه ما دفع می كنیم تقریباً ظرف مدت 1 تا 8 ساعت در مثانه ذخیره شده است.

بیماری كلیه

اگر چه كلیه ها، عضوهای كوچكی هستند ، ولی از وظایف حیاتی زیادی از جمله تصفیه نمودن مواد زاید و مایعات اضافی از خون را به عهده دارند كه در حفظ سلامتی عمومی بدن موثر است. بیماری شدید كلیه، ممكن است منجر به نارسایی كامل آن شود، كه نیازمند درمان با دیالیز یا پیوند كلیه برای جلوگیری از مرگ است . اگر چه درمانهای موثری برای بسیاری از بیماریهای كلیه وجود دارد ولی مردم هنوز نمی دانند كه بیماریهای كلیه قابل پیشگیری اند.

ده عامل اصلی بیماری كلیه

معمولاً دو علت مهم برای نارسایی كلیه ها( یا مرحله نهایی بیماری كلیه) دیابت( دیابت نوع 2 یا دیابت بزرگسالان) و فشار خون بالا وجود دارد. زمانی كه این دو بیماری با درمان مراقبت شوند، بیماری های كلیه مرتبط با آنها می توانند پیشگیری شوند یا سرعت شان كاهش یابد. داروهای موثر زیادی برای درمان فشار خون بالا وجود دارند.

علاوه براین، تغییرات سلامت بخش در شیوه زندگی، مانند كم نمودن وزن و ورزش مرتب در مراقبت از فشار خون بالا و حتی پیشگیری از آن موثر است. نظارت دقیق بر قند خون در بیماران دیابتی از سایر مشكلات مانند بیماری كلیه، بیماری كرونر قلب وسكته پیشگیری می كند. زمانی كه بیماران دیابتی، همزمان به فشار خون بالا مبتلا شوند، داروهای خاصی كه بازدارنده های آنزیم تبدیل كننده آنژیوتنسین نامیده می شوند،

برای حفظ عملكرد كلیه ها موثرند. سومین علت اصلی مرحله نهایی بیماری كلیه گلومرولونفریت( بیماریی كه به واحدهای تصفیه كننده كلیه بنام گلومرول ، آسیب می رساند) است . در بسیاری از حالات، علت این بیماری ناشناخته است ، اما در برخی موارد ممكن است ارثی باشد یا در اثر عفونت به وجود آمده باشد.

برخی از بیماریهای دیگری كه ممكن است بر كلیه اثر بگذارند شامل عفونت ها، سنگ های كلیوی و بیماریهای ارثی، می شوند. استفاده بیش از اندازه قرص های ضد درد یا مصرف مواد مخدر مانند هروئین می تواند به كلیه ها صدمه بزند . برخی از این بیماریها قابل درمان هستند. برخی موارد، درمان می تواند سرعت پیشرفت بیماری را كاهش و طول عمر را افزایش دهد.

مرحله نهایی بیماری كلیه زمانی رخ می دهد كه حدود 90 درصد از عملكرد كلیه از بین برود. افراد مبتلا به نارسایی كلیه ممكن است دچارتهوع، استفراغ، ضعف، خستگی، گیجی، مشكل در تمركز و از دست دادن اشتها شوند، نارسایی كلیوی با آزمایش خون و ادرار قابل پیشگیری است.

نشانه های هشدار دهنده بیماری های كلیوی و دستگاه ادراری.

-1  فشار خون بالا

-2   پیدایش خون با پروتئین در ادرار.

-3  آزمایش كراتینین خون، بالاتر از 2/1 میلی گرم در دسی لیتر در زنان و 4/1 میلی گرم در دسی لیتر در مردان(كراتینین ماده دفعی است كه توسط كلیه های سالم از خون خارج می شود. ) در بیماریهای كلیوی ، سطوح كراتینی در خون ممكن است افزایش یابد.

-4  تكرار ادرار به ویژه در شب .

-5  مشكل در ادرار كردن یا ادرار درد آور.

-6  تورم در چشم ها، تورم دست ها و پاها به ویژه در كودكان

عفونت کلیه (پیلونفریت)

علت‌های عفونت کلیه چیست؟

• عفونت مثانه
• احتباس ادرار
• کاتتر و یا سوند ادراری
• سیستوسکوپی
• جراحی روی مجاری ادراری
• بزرگی پروستات
• سنگ کلیه
• مشکلات مادرزادی یا اکتسابی مجاری ادراری که موجب انسداد در مجاری ادراری می شود.

                                                              

   علائم عفونت کلیه چیست؟

• درد پشت یا پهلو
• تب
• تهوع و استفراغ
• درد عضلانی و بی حالی
• در درصدی از افراد علایم ادراری مثل سوزش ادرار، احساس فوریت ادرار، تکرر ادرار، خون در ادرار

عوارض عفونت کلیه چیست؟

عفونت مکرر و شدید کلیه ممکن است منجر به آسیب کلیه و بیماری مزمن کلیه شود. در بعضی موارد، عفونت کلیه می‌تواند وارد جریان خون شود و در فرد شرایط خطرناکی به نام سپسیس ایجاد کند. بنابراین تشخیص به موقع و درمان عفونت کلیه به طور کامل ضروری می‌باشد.
از عوارض دیگر عفونت کلیه تجمع چرک در کلیه و ایجاد آبسه کلیه می‌باشد.

سنگ کلیه

 اگر شما داراری سنگ کلیه هستید اطلاعاتی که ما در اختیارشما قرار می دهیم در بهبود بیماریتان موثر  خواهد بود.

اسید اگزالیک و اسید ارویک و رسوبات کلسیم سه نوع یون (مواد رسوبی) هستند که شایعترین مواد تشکیل دهنده سنگ کلیه هستند. گاهی چگالی این مواد در داخل ادرار فردی بالا میرود و بدن وی مستعد ساختن سنگ می گردد. نوشیدن مقدار زیاد مایعات باعث میشود که چگالی (غلظت) این مواد در ادرار کاهش یافته و شانس رسوب گذاری نیز کمتر شود.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید؟
در صورتیکه هر یک از علامات زیر را داشته باشید نیاز به مراقبت پزشکی دارید:
 درد شدید و طول کشیده در پهلو و پشت

خون در ادرار
 تب و لرز
 استفراغ
 بوی بد ادراری یا ادرار کدر
 احساس سوزش در هنگام ادرار کردن

سنگ کلیه چیست؟
یک سنگ کلیه ، یک تکه جامد است که از مواد داخل ادرار تشکیل می شود. سنگ کلیه می تواند داخل کلیه مستقر شود یا شکسته شود و وارد مجاری ادراری شود.
سنگ کوچک کلیه معمولاً  می تواند بدون درد زیادی دفع شود ولی سنگهای بزرگتر در حالب ، مثانه و یا پیشابراه گیر  می کند و ممکن است جلوی جریان ادرار را بگیرند و درد زیادی را ایجاد کنند.

چند نوع سنگ کلیه وجود دارد؟

پزشکان 4 نوع اصلی سنگ کلیه را تشخیص داده اند که شامل زیر است:

1. شایع ترین نوع سنگ ، سنگ های کلسیمی هستند . کلسیم  قسمتی از رژیم غذایی ماست. کلسیمی که توسط استخوان و یا عضله استفاده نشود وارد کلیه می شود و در بیشتر افراد این کلسیم ازطریق  ادرار خارج می شود  در بیمارانی که سنگ کلیه دارند  کلسیم را در کلیه هایشان نگه میدارند . این کلسیم می تواند با مواد دیگری نیز ترکیب شود که شایع ترین سنگ کلسیمی ترکیبی ، سنگ کلسیمی اگزالاتی است.

2. سنگ استرووایت: این سنگ ها معمولاً به دنبال عفونت در سیستم ادراری شکل می گیرند این سنگ ها در ساختار خود منیزیم معدنی و محصولات آمونیوم را دارند.

3. سنگ اسید اوریک: این سنگ ها وقتی تشکیل می شوند که اسیدیته ادرار زیاد می شود . در افرادی که سابقه سنگ اسید اوریک دارند باید مصرف گوشت قرمز در این افراد محدود شود .

4. سنگ سیستین : سنگ های سیستین نادر هستند سیستین در تشکیل ساختار عضله  ، عصب و سایر قسمت های بدن شرکت دارد. بیشتر بیماریهایی که موجب ساخت سنگ سیستئی می شوند ارثی می باشند.

چه راههایی برای درمان سنگ کلیه وجود دارد؟

در گذشته تنها راه برای درمان سنگ کلیه، روش جراحی بوده است ولی امروزه پزشکان از راه حل های دیگری برای درمان استفاده می کنند.

امواج شوک:
در این روش پزشکان از دستگاهی استفاده می کنند که بطور مستقیم امواج شوکی را به سمت سنگ کلیه می فرستند این امواج یک سنگ بزرگ را به تکه های کوچکتر که قابلیت عبور از سیستم ادراری را دارد تبدیل می کند.

جراحی از طریق تونل پوستی :
در این روش پزشک یک برش کوچک در قسمت پشت ایجاد می کند و از طریق تونلی از پوست به سنگ کلیه می رسد بوسیله ابزار ویژه ای داخل تونل می رود سنگ را خارج می کند . اسم تکنیکی برای این روش percutaneous nephrolithomy می باشد .

اورتروسکوپ:
اورتروسکوپ به صورت سیم بلندی می ماند که پزشک از طریق پیشابراه آنرا وارد مثانه می کند و بعد وارد حالب می نماید.
اورتروسکوپ دارای دوربینی می باشد که به پزشک اجازه می دهد که سنگ داخل حالب را ببیند تا با ابزار ویژه ای سنگ را خارج نمایند.

 

چرا کليه بعضی از افراد سنگ ساز است؟

اينکه چرا سنگ کليه ايجاد می شود؟ چرا در يک کليه بيشتر از ديگری سنگ توليد می شود؟ چرا بعضی بيشتر و بعضی کمتر سنگ کليه دارند؟ سئوالاتی هستند که هنوز بطور مشخص جواب آنها پيدا نشده است. اما در اين زمينه نظريه هايی وجود دارد. مثلا" اگر غلظت مواد داخل ادرار زياد شود، می تواند زمينه ساز سنگ کليه شود يا در برخی موارد زمينه های ارثی برای تشکيل سنگ مطرح است که استعداد فرد را در ابتلا به سنگ کليه افزايش می دهد.

سنگ چگونه تشکيل می شود؟

 وقتی غلظت موادی در داخل يک محلول بيش از حد شود، در نهايت به حالت فوق اشباع در می آيند و به کريستال تبديل شده و رسوب می کنند، مثل اتفاقی که موقع توليد نبات رخ می دهد. نبات رابا همين روش توليد می کنند. ابتدا محلول شکر و آب را غليظ می کنند، و سپس داخل اين محلول غليظ نخ آويزان می کنند تا کريستال های شکر دور اين نخ جمع شوند و نبات توليد شود. اين همان اتفاقی است که هنگام تشکيل سنگ کليه می افتد. وقتی غلظت مواد در ادرار زياد شود، زمينه تشکيل هسته سنگ در ادرار فراهم می شود. وقتی هم که اين هسته اوليه ايجاد شد، ساير مواد دور اين هسته رسوب می کنند و سنگ بزرگ می شود.

جنس اين سنگ ها معمولا" چيست؟

شايع ترين نوع سنگ کليه ، سنگ های کلسيمی هستند. شايد حدود 80 تا 85 درصد از انواع سنگ های کليوی سنگ های کلسيمی هستند. اين سنگ های کلسيمی هم عموما" به صورت نمک های کلسيم هستند. يعنی مثلا" اگزالات کلسيم يا فسفات کلسيم، بعد از سنگ های کلسيمی، سنگ های عفونی، اسيد اوريکی و ساير انواع سنگ ها شيوع دارند. ولی اکثر افرادی که گرفتار سنگ کليه می شوند، در واقع گرفتار سنگهای کلسيمی هستند.

 منبع:دکتر تابان

برگشت ادرار به کلیه‌ها آسیب می‌زند

به طور طبیعی، موقعی که ادرار از کلیه ها توسط مجاری حالب (میزنای) وارد مثانه می شود، به خاطر خاصیت دریچه بین میزنای و مثانه، دیگر ادرار از مثانه وارد حالب نمی شود و در صورت برگشت غیرطبیعی از مثانه به حالب، آن را ریفلاکس ادراری می نامند.

 

شیوع این بیماری در کودکان مبتلا به عفونت ادراری تا 70 درصد است و اهمیت آن در این سنین بسیار زیاد می باشد، زیرا که می تواند باعث عفونت مثانه و عفونت کلیه ها شده وعفونت کلیه باعث تخریب قسمتی از بافت کلیه می گردد.

 

تقریبا 5 درصد نوزادانی که به‌علت تب به پزشک مراجعه می‌کنند، دچار عفونت ادراری هستند.

 

قبل از یک سالگی شیوع عفونت ادراری در پسرها بیشتر است و جالب است بدانید قبل از شش ماهگی شیوع عفونت ادراری در پسرهای ختنه نشده 10 برابر پسرهای ختنه شده است. بنابراین ختنه یکی از عواملی است که به جلوگیری از عفونت ادراری کمک می‌کند.

در سنین بالاتر و به‌خصوص دوران مدرسه و در سنین بلوغ، عفونت ادراری در دخترها بیشتر است.

 

در بچه‌های زیر 2 سال علائم تب، بیقراری، بوی بد ادرار، درد شکم، بی‌حالی و خوب شیر نخوردن و وزن نگرفتن می‌توانند علائم عفونت ادراری باشند.

در کودکان بالای 2 سال علائم سوزش ادرار، تکرر ادرار، درد پهلو، تهوع و استفراغ و حتی اسهال هم به موارد فوق اضافه می‌شود.

ریفلاکس یا برگشت ادرار از مثانه به کلیه‌ها باعث بروز عفونت ادراری می شود که معمولا در 30 تا 50 درصد دختر بچه‌ها دیده می‌شود

عفونت ادراری بیماری است که در اثر وارد شدن میکروب به مجاری ادرار ایجاد می‌شود. معمولا علت اصلی عفونت ادراری، عامل باکتریایی موجود در دستگاه گوارش است که در کودکان بیشتر دیده می‌شود و عموما مثانه را درگیر می‌کند.

 

ریفلاکس یا برگشت ادرار از مثانه به کلیه‌ها باعث بروز عفونت ادراری می شود که معمولا در 30 تا 50 درصد دختر بچه‌ها دیده می‌شود.

والدین در صورت وجود رفلاکس در کودکان باید به آن توجه و به پزشک متخصص مراجعه کنند.

 

ریفلاکس در بچه های با عفونت ادراری و بدون عفونت ادراری دیده می شود، ولی همراهی آن در بچه های با عفونت ادراری بویژه اگر عفونت در سن پایین تر باشد، بیشتر است.

 

عوارض ریفلاکس ادراری

اهمیت تشخیص ریفلاکس در سنین پایین خیلی زیاد است، زیرا که می تواند باعث انتشار عفونت از مثانه به کلیه ها شده و عفونت کلیه در سنین پایین (زیر 10 سال) باعث تخریب قسمتی از بافت کلیه می گردد و فشار خون ،عفونت ادراری مکرر و حتی نارسایی کلیه و دیالیز را ممکن است در آینده به دنبال داشته باشد.

 

وقتی که کودکی در اثر برگشت ادرار مبتلا به عفونت ادراری می شود، باکتری ها به طرف بالا رفته و سبب آسیب کلیه ها می شوند. هر بار که این تکرار می شود، کلیه ها بیشتر آسیب می بینند و بلاخره مرحله ای می رسد که متاسفانه کلیه ها کار خود را از دست می دهند.

بنابراین والدین، عفونت ادراری در کودکان خود را نباید سهل و ساده تلقی کنند.

 

تشخیص ریفلاکس ادراری

تشخیص ریفلاکس ادراری، با گرفتن عکس رنگی از مثانه مقدور است.

توسط پزشک متخصص، یک سوند ادراری از مجرا وارد مثانه می شود و مثانه از طریق سوند پر از ماده حاجب می شود تا در رادیوگرافی دیده شود.

در حالت طبیعی فقط مثانه پر می شود و ماده حاجب نمی تواند وارد حالب ها شود. ولی در کودکی که دارای ریفلاکس ادراری است، بسته به شدت ریفلاکس، مقداری از ماده حاجب وارد حالب ها و کلیه ها خواهد شد.

برای درمان عفونت ادراری ناشی از برگشت ادرار باید تحت نظر پزشک متخصص، آنتی بیوتیک مصرف کرد

درمان ریفلاکس ادراری

با کنترل و درمان طبی مناسب، 80 درصد موارد ریفلاکس ادراری، بدون عمل جراحی بهبود می یابد.

برای درمان عفونت ادراری ناشی از برگشت ادرار باید تحت نظر پزشک متخصص، آنتی بیوتیک مصرف کرد.

 

بسیاری از ریفلاکس های ادراری خفیف، با گذشت زمان و بزرگ شدن کودک برطرف می شوند. منتهی این کودکان باید تحت نظر پزشک متخصص بوده و در صورت لزوم درمان شوند تا آسیبی به کلیه ها وارد نشود.

 

هر قدر سن کودک کمتر و شدت ریفلاکس ادراری کمتر باشد، احتمال بهبود آن بیشتر است.

گاهی لازم است برای این کودکان، آنتی بیوتیک خاصی تجویز شود.

 

در موارد زیر لازم است که برای درمان این بیماری، حتما عمل جراحی انجام شود:

- علی رغم مصرف آنتی بیوتیک، کودک به طور مکرر مبتلا به عفونت ادراری شود.

- کلیه ها شروع به آسیب دیدن کنند.

- کودک به اندازه ای بزرگ شده باشد که دیگر شانس بهبودی وجود نداشته باشد.

- شدت ریفلاکس ادراری زیاد باشد.

- خانم مبتلا به ریفلاکس ادراری که حامله شود. چون ریفلاکس ادراری فرد را مستعد عفونت ادراری می کند و عفونت ادراری درخانم های حامله پرخطر است.

منبع:تبیان

عفونت مجرای ادرار چیست؟

عفونت مجرای ادرار باکتریایی متداول‌ترین نوع عفونت است که مجرای ادرار را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. ادرار مایعی است که توسط کلیه‌ها به خارج از جریان خون تصفیه می‌شود. ادرار معمولاً حاوی نمک و موادزائد است و باکتری در خود ندارد. وقتی باکتری وارد مثانه یا کلیه می‌شود و در ادرار تکثیر می‌شود، آنوقت عفونت مجرای ادرار پیش می‌آید.

عفونت مجرای ادرار سه نوع کلی دارد. باکتری که فقط مجرای خروجی مثانه را عفونی می‌کند موجب التهاب این ناحیه شده که اورتریت نامیده می‌شود. همچنین ممکن است مثانه را عفونی کند که التهاب مثانه نامیده می‌شود. یک نوع جدی‌تر عفونت مجرای ادرار، عفونت خود کلیه است که پیلونفریت نامیده می‌شود. در این حالت، فرد معمولاً دچار کمردرد، تب شدید و استفراغ می‌شود.

متداول‌ترین نوع عفونت مجرای ادرار، که عفونت مثانه است، فقط ایجاد کمی ناراحتی می‌کند. عفونت‌های مثانه به سرعت و سادگی قابل درمان هستند. و خیلی مه است که حتماً درمان لازم را انجام دهید تا از بروز عفونت‌های جدی‌تر که به کلیه می‌رسد جلوگیری به عمل آید.

مقصر باکتری‌ها هستند

عفونت مجرای ادرار معمولاً با باکتری ای. کولی (E. coli) ایجاد می‌شوند که عموماً در دستگاه گوارش و روی پوست اطراف نواحی دستگاه تناسلی و مقعد یافت می‌شوند. وقتی این باکتری وارد مجرای ادرار می‌شود، می‌تواند خود را به مثانه رسانده و عفونت ایجاد کند.

دخترها خیلی بیشتر از پسرها دچار عفونت مجرای ادرار می‌شوند، و دلیل آن هم تفاوت در شکل و درازای مجرای ادرار است. دخترها مجرای ادرار کوتاه‌تری نسبت به پسرها دارند و دهانه آن به مقعد و واژن که احتمال وجود باکتری در آن زیاد است، نزدیک‌تر است. بعضی افراد بیشتر به عفونت مجرای ادرار مبتلا می‌شوند اما این افراد معمولاً مشکلات دیگری دارند که آنها را در معرض عفونت قرار می‌دهد مثل ناهنجاری ساختارها و عملکرد مجرای ادرار. متداول‌ترین مشکلات عملکردی مجرای ادرار ریفلاکس مثانه نام دارد، وضعیتی که بخشی از ادرار به عقب برمی‌گردد یا دچار رفلاکس از مثانه به حالب و حتی به کلیه‌ها می‌شود.

راه‌های مختلفی وجود دارد که باکتری به مجرای ادرار برسد. حین رابطه‌جنسی، باکتری موجود در واژن ممکن است به سمت مجرای ادرار رفته و در آخر به مثانه که در آنجا ادرار محیط خوبی برای رشد آن فراهم می‌کند، برسد. این دلیل آن است که بیشتر خانم‌‌ها که فعالیت جنسی بالایی دارند زیاد به عفونت مجرای ادرار مبتلا می‌شوند (عفونت مجرای ادرار مسری نیست یعنی شما آن را از فردی دیگر نمی‌گیرید). باکتری همچنین می‌تواند در اثر تمیز کردن بدن از عقب به جلو بعد از دفع  وارد مثانه شود که دهانه مجرای ادرار را آلوده می‌سازد. استفاده از اسپرم‌کُش‌ها (ازجمله کاندوم‌هایی که اسپر‌م‌کش دارند) و دیافراگم بعنوان راه جلوگیری احتمال ابتلا به عفونت مجرای ادرار را افزایش می‌دهد.

بیماری‌های مقاربتی نیز ممکن است علائمی شبه عفونت مجرای ادرار داشته باشند مثل درد توام با ادرار. دلیل آن التهاب و ناراحتی مجرای ادرار یا واژن است که معمولاً در کلامیدیا و سایر بیماری‌های مقاربتی پیش می‌آید. این مشکلات اگر تحت درمان قرار نگیرند، موجب مشکلات طولانی مدت مثل بیماری التهاب لگن و ناباروری می‌شوند. برخلاف عفونت مجرای ادرار، بیماری‌های مقاربتی مسری هستند.

علائم عفونت مجرای ادرار

عفونت مجرای ادرار علاوم مختلفی دارد. عفونت مثانه با علائم زیر همراه است:

- تکرر ادرار
- سوزش یا درد همراه با دفع ادرار
- احساس مداوم اضطرار ادرار بااینکه هربار مقدار بسیار کمی ادرار از بدن خارج می‌شود
- درد زیرشکم
- درد بالای استخوان لگن (در خانم‌ها)
- احساس پر بودن مقعد (در آقایان)
- ادرار خونی یا بدبو
- تب خفیف
- احساس خستگی عمومی

عفونت کلیه با علائم زیر همراه است:

- تب شدید
- لرز
- حالت‌تهوع و استفراغ
- درد شکم
- ادرار خونی یا کف‌آلود
- کمر درد

درصورت مشاهده هرگونه از این علائم، حتماً باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. اگر علائم را نادیده بگیرید، از بین نخواهند رفت، فقط بدتر می‌شوند. هرچه سریعتر درمان را شروع کنید، ناراحتی ناشی از آن کمتر خواهد بود.

بلافاصله به مطب پزشکتان زنگ بزنید. اگر دکتر در دسترستان نیست، می‌توانید به اورژانس بیمارستان مراجعه کنید. مهمترین چیز این است که بلافاصله اقدام کنید.

مقابله با باکتری

تنها پزشک می‌تواند عفونت مجرای ادرار را درمان کند. اولین کاری که پزشک انجام می‌دهد این است که با گرفتن یک نمونه ادرار تایید کند فرد دچار عفونت مجرای ادرار شده است. از شما خواسته می‌شود که محل دفع ادرار را به‌خوبی تمیز کنید و بعد در ظرف استریل ادرار کنید.

اگر بعد از آزمایش ادرار، عفونت تشخیص داده شد، دکتر برایتان آنتی‌بیوتیک تجویز خواهد کرد. ازآنجا که انواع مختلفی از آنتی‌بیوتیک‌ها موجود هستند، دکتر نمونه ادرار را برای کشت ادرار می‌فرستد که آزمایشی است که نوع دقیق باکتری که موجب عفونت شده است را مشخص می‌کند. حدوداً 48 ساعت طول می‌کشد تا نتیجه کشت ادرار مشخص شود و بعد دکتر از بیمار می‌خواهد که بنابر نتیجه آزمایش آنتی‌بیوتیک خود را تغییر دهد.

بااینکه آنتی بیوتیک‌ها بلافاصله شروع به مقابله با باکتری‌ها می‌کنند اما نمی‌توانند فوراً همه علائم را برطرف کنند. اگر فردی بخاطر عفونت مجرای ادرار درد زیادی داشته باشد، دکتر دارویی برای رفع اسپاسم و درد مثانه تجویز خواهد کرد. این باعث می‌شود که رنگ ادرار نارنجی روشن شود اما اشکالی ندارد و باعث می‌شود که طی چند ساعت وضعیت بیمار بهتر شود. درصورت وجود عفونت کلیه، دکتر داروی درد نیز تجویز خواهد کرد.

درمورد برخی عفونت‌ها، فرد باید 3 روز آنتی‌بیوتیک مصرف کند اما معمولاً افراد مبتلا به عفونت مجرای ادرار 7 تا 14 روز باید مصرف دارو را ادامه دهند. خیلی مهم است که حتماً آنتی‌بیوتیک‌ها را تا پایان دوره به طور کامل مصرف کنید. افراد زیادی وقتی حالشان کمی بهتر می‌شود مصرف آنتی‌بیوتیک را قطع می‌کنند اما این باعث می‌شود باکتری‌ها به طور کامل کشته نشوند و احتمال برگشت دوباره عفونت مجرای ادرار افزایش می‌یابد. اگر عفونت مجرای ادرار برای شما تشخیص داده شده است و علائم مشکل بعد از 2 تا 3 روز از مصرف داروها هنوز وجود داشت، حتماً با پزشکتان تماس بگیرید.

نوشیدن مقدار زیاد آب حین و پس از درمان اهمیت زیادی دارد زیرا هر بار که ادرار می‌کنید، مثانه خود را کمی بیشتر پاک می‌کند. افراد مبتلا به عفونت مجرای ادرار باید از مصرف قهوه و غذاهای ادویه‌دار خودداری کنند. و بااینکه ترک سیگار همیشه و در همه حال ایده‌ای عالی است اما این مسئله برای افراد مبتلا به عفونت مجرای ادرار اهمیت بیشتری دارد زیرا کشیدن سیگار با مشکلات مثانه در ارتباط است.

افرادیکه برای مشکل عفونت مجرای ادرار فوراً به پزشک مراجعه می‌کنند، طی یک هفته علائمشان باید از بین برود. برای عفونت‌های جدی‌تر کلیه، اکثر افراد باید دوباره پیش دکتر بروند تا مطمئن شوند که مشکلشان به کلی برطرف شده است.

در هر حالت، دکتر از بیمار درخواست می‌کند که به مدت یک هفته از رابطه‌جنسی دوری کنند تا التهاب به طور کل از بین برود.

پیشگیری از عفونت مجرای ادرار

راه‌های مختلفی برای پیشگیری از عفونت مجرای ادرار وجود دارد. دخترها بعد از ادرار باید بدن خود را از جلو به عقب با دستمال توالت پاک کنند. بعد از مدفوع نیز حتماً از جلو به عقب بدنشان را پاک کنند تا باکتری از مقعد به مجرای ادرار منتقل نشود.

مسئله دیگری که هم دخترها و هم پسرها باید برای پیشگیری از عفونت مجرای ادرار رعایت کنند این است که مداوم به دستشویی بروند. نباید ادرارشان را به مدت طولانی نگه دارند.

هم خانم‌ها و هم آقایون باید اندام تناسلی خود را همیشه تمیز و خشک نگه دارند. دخترها باید نواربهداشتی و تامپون خود را در مواقع عادت‌ماهیانه مرتب تعویض کنند. از قرار دادن طولانی مدت اندام تناسلی در معرض رطوبت با نپوشیدن لباس‌زیر نایلونی یا مایوهای خیس باید جلوگیری شود. پوشیدن لباس‌زیر نخی هم کمک می‌کند. همچنین دخترها باید از مصرف اسپری‌های بهداشتی زنان خودداری کنند زیرا این محصولات مجرای ادرار را اذیت می‌کند.

اگر فعالیت‌جنسی دارید، قبل و تا 15 دقیقه بعد از رابطه‌جنسی حتماً دوش بگیرید. پس از رابطه‌جنسی به آرامی اندام تناسلی خود را شسته تا باکتری‌های آن از بین بروند. زوج‌های که برای رابطه‌جنسی از لوبریکانت‌ استفاده می‌کنند بهتر است سعی کنند از لوبریکانت‌های محلول در آب استفاده کنند.

و آخر اینکه، نوشیدن مقدار زیاد آب در روز باعث فعال نگه داشتن مثانه شده و از ورود باکتری جلوگیری می‌کند.

یادتان باشد که بااینکه عفونت مجرای ادرار توام با ناراحتی و درد است اما مشکلی بسیار رایج  و قابل درمان است. هرچه زودتر به پزشک مراجعه کنید، زودتر از شر این مشکل خلاص خواهید شد.

منبع:مردمان